Archeologowie odkryli starożytne twierdze na wschodniej granicy Egiptu

Spektakularne odkrycie na stanowisku Tell Abu Sefeh w północnym Synaju rzuca nowe światło na starożytne systemy obronne Egiptu. Egipska misja archeologiczna z Najwyższej Rady Starożytności odkryła pozostałości rozległego kompleksu wojskowego, obejmującego fortyfikacje z czasów ptolemejskich i rzymskich. To miejsce, położone nieopodal miasta Ismailia i Kanału Sueskiego, odgrywało kluczową rolę w ochronie wschodnich granic państwa faraonów przez ponad tysiąc lat.

Położone nieopodal starożytnego miasta granicznego Tharu, stanowisko Tell Abu Saifi odgrywało przez stulecia kluczową rolę w systemie obronnym Egiptu. Strategiczne znaczenie tego miejsca wynikało z jego położenia na głównych szlakach komunikacyjnych łączących Egipt z Azją. Tu właśnie spotykały się wpływy kultur egipskiej, hellenistycznej i rzymskiej, tworząc wyjątkową mozaikę cywilizacyjną na styku Wschodu i Zachodu.

Najważniejszym odkryciem są pozostałości dwóch głównych fortyfikacji. W trakcie poprzednich prac archeolodzy zidentyfikowali dwie ważne warownie: jedną z czasów dynastii Ptolemeuszy, drugą pochodzącą z okresu rzymskiego panowania. Jednak najnowsze badania ujawniły obecność struktur, które mogą być jeszcze starsze. Zespół odkrył także cztery narożniki starożytnej struktury, które mogą należeć do jeszcze starszej fortyfikacji.

Szczególne wrażenie na archeologach zrobiła droga o długości ponad 100 metrów i szerokości 11 metrów, wyłożona wapiennymi płytami. Choć pochodziła z czasów rzymskich, zbudowano ją bezpośrednio na starszym, ptolemejskim trakcie komunikacyjnym. Droga rozciągała się od wschodniej bramy rzymskiej fortecy do serca stanowiska. Po obu stronach tej starożytnej arterii odkryto ponad 500 glinianych kręgów, które prawdopodobnie służyły do sadzenia drzew, tworzących reprezentacyjną aleję prowadzącą do wejścia fortecy.

Unikalne są również zachowane kwatery rzymskich żołnierzy. Odkrycie pomieszczeń mieszkalnych, w których przebywali żołnierze, dało badaczom unikalną możliwość poznania warunków życia garnizonu funkcjonującego tutaj za czasów cesarza Dioklecjana i Maksymiana. Te budynki mieszkalne dają jasny obraz codziennego życia kawalerii stacjonującej w rzymskiej twierdzy w trzecim wieku naszej ery, w okresie gdy Imperium Rzymskie przeprowadzało gruntowną reorganizację swoich wschodnich rubieży.

Image

Fascynującym elementem systemu obronnego jest głęboki na ponad dwa metry rów obronny, wykopany tuż przy bramie fortecy z czasów dynastii Ptolemeuszy. Według ekspertów jego rola nie ograniczała się jedynie do spowalniania napastników, ale mógł być elementem elastycznego systemu reagowania na różne rodzaje zagrożeń. To typowe dla okresu hellenistycznego podejście, łączące elementy militarne z inżynierią krajobrazu.

Odkrycie ujawniło również przemysłowe oblicze stanowiska. Znaleziono cztery duże piece używane do produkcji wapna, co wskazuje na przekształcenie miejsca w centrum przemysłowe pod koniec okresu rzymskiego, prowadząc do zniszczenia wszystkich kamiennych struktur na stanowisku. Ten fakt tłumaczy, dlaczego niektóre z najstarszych budowli nie zachowały się do naszych czasów.

Znaczenie Tell Abu Sefeh wykracza daleko poza aspekt militarny. Wraz ze zmianami koryta Nilu i przesunięciami wybrzeża Morza Śródziemnego, jego znaczenie jako punktu strategicznego nie malało – wręcz przeciwnie, rosło. Miejsce to było świadkiem historii trzech wielkich cywilizacji: egipskiej, greckiej i rzymskiej, z których każda pozostawiła tu swoje ślady.

Minister Turystyki i Starożytności Sherif Fathy powiedział w oświadczeniu, że odkrycie rzuca światło na tajemnice wschodnich fortyfikacji wojskowych Egiptu z czasów ptolemejskich i rzymskich. Dodał również, że podkreśla to znaczenie Tell Abu Sefeh jako centrum wojskowego i przemysłowego na przestrzeni wieków.

To odkrycie potwierdza, że starożytny Egipt był mistrzem w planowaniu strategicznym i budownictwie obronnym. Różnorodność znalezionych struktur - od fortyfikacji wojskowych przez drogi komunikacyjne po systemy zaopatrzenia wodnego - świadczy o przemyślanej koncepcji zabezpieczenia wschodnich granic państwa. Kolejne badania planowane na tym stanowisku z pewnością przyniosą jeszcze więcej fascynujących odkryć, które pozwolą lepiej zrozumieć złożoność i zaawansowanie starożytnych systemów obronnych.