Galeria zdjęć z Carcassonne, największej średniowiecznej twierdzy na świecie

Kategorie: 

Fotografie ze zbiorów autora

Francuskie Carcassonne jest ufortyfikowanym miastem w departamencie Aude w Langwedocji-Rousillon. Carcassonne znajduje się na liscie UNESCO od 1997 r i jest największą sredniowieczną fortyfikacją na swiecie wyprzedzając pod tym względem Malbork i Kerak des Chevaliers w Syrii. Jego historia zaczyna się w VI w p.n.e kiedy plemię Volcae Tectosages ufortyfikowało oppidum.

 

W 100 roku p.n.e Rzymianie rozbudowali fortyfikacje a miasto stało się ważnym osrodkiem handlu w regionie.

W roku 462 Rzymianie przekazali oficjalnie kontrolę nad regionem Septymania Wizygotom którzy kontrolowali Carcassonne od 453 roku. Teodoryk II  król Wizygotów wybudował w miescie bazylikę i rozbudował fortyfikacje. W roku 508 Wizygoci skutecznie odparli najazdy Franków pod wodzą Chlodwiga. Saraceni z Barcelony spustoszyli region i zdobyli Carcassonne w 725 roku, jednak Pepin Krótki w kampanii z lat 759-760 zdobył i właczył do swego królestwa cały region.

 

Spotkał się tam jednak z silnym oporem lokalnych władców i ludności, mówiącej językiem oksytańskim (spokrewnionym z katalońskim) i nieidentyfikujacej się z obcymi na tych ziemiach Francuzami. Pod wodzą księcia Akwitanii Waifera z pomocą oddziałów baskijskich i katalońskich doszło do serii powstań krwawo stłumionych przez Pepina Krótkiego.

W późniejszych latach do1067 roku, region i miasto Carcassonne rządzone było przez  dynastię Bellonidów szczycącą się gockim pochodzeniem. W 1067 roku miasto stało się własnością rodziny Trancavel hrabiów Albi i Nimes. Carcassonne i cały region stało się obszarem działań wojennych w czasie krucjat przeciwko sekcie Katarów(Albigensów) 1209-1229.

Papież zaniepokojony rozwojem sekty, cieszącej się poparciem lokalnych władców hrabiego Raymonda-Rogera de Trancavel i potężnego hrabiego Tuluzy Raymonda VI i pozyskującej szerokie masy zwolenników, ogłosił krucjatę przeciwko nim. Krucjata przeciw heretykom była swietnym pretekstem dla Francji, chcącej złamać ostatecznie niezależność południowych hrabstw ciążących raczej ku Katalonii niż obcej językowo Francji. W krucjacie wzięły udział tłumy rycerstwa z północnej Francji zwabionej obietnicą bogatych łupów i nadań ziemskich obiecanych przez papieża. 20 lat wojny zniszczyło nie tylko sektę Katarów ale także spustoszyło kwitnący kraj i odrębną  kulturę jego ludu.

W okresie przed krucjatowym region był osrodkiem kulturalnym z którym w ówczesnej Europie mogły się tylko równać północne Włochy i Katalonia. Z tego powodu wielu historyków twierdzi, że gdyby nie zniszczenia dokonane podczas krucjat tam własnie norodziłby  się renesans. W 1209 r. Carcassonne pada z powodu braku wody po dwóch tygodniach oblężenia przez krzyżowców francuskich pod wodzą Szymona de Montfort. Od tego czasu miasto i twierdza staje się własnością króla i siedzibą seneszala. W tym okresie fortyfikacje zostały zmodernizowane poprzez dodanie do każdej baszty cysterny na wodę deszczową, dodano także drugi zewnętrzny obwód murów.

W czasie wojny stuletniej Edward Czarny Książe w 1355 roku nie zdołał zdobyć potężnych fortyfikacji, a wojska angielskie w odwecie spaliły przedmieścia. W roku 1659 zostaje podpisany traktat pokojowy pomiędzy Francją i Hiszpanią. W wyniku przesunięcia granic Carcassonne traci swe strategiczne znaczenie. Twierdza zostaje opuszczona i popada w ruinę, będąc źródłem surowca na budowę domów dla okolicznej ludności. W 1853 roku uszkodzenia zostają naprawione z inicjatywy architekta Eugène Viollet-le-Duc i zamek staje się atrakcją turystyczną przyciągającą miłośników średniowiecznej architektury i fortyfikacji.

 

 

Ocena: 

Nie ma jeszcze ocen

Komentarze

Skomentuj