Jedli mamuty jak steki – dieta pierwszych mieszkańców Ameryki Północnej zaskakuje naukowców

Najnowsze badania paleochemiczne dostarczają przełomowych dowodów na to, że kultura Clovis, uważana za jedną z pierwszych grup ludności zasiedlających Amerykę Północną, opierała swoją dietę głównie na mięsie mamutów i innych przedstawicieli megafauny epoki lodowcowej. Odkrycie to rzuca nowe światło na życie prehistorycznych ludzi, ich zwyczaje żywieniowe oraz wpływ, jaki mogli mieć na środowisko naturalne.

Analiza izotopowa szczątków 18-miesięcznego chłopca, odkrytego w stanie Montana na początku XXI wieku, pozwoliła naukowcom odtworzyć skład diety jego matki. Kości chłopca, znanego jako „Anzick-1”, zachowały się w wyjątkowo dobrym stanie, co umożliwiło badania proporcji izotopów węgla-13 i azotu-15 obecnych w kolagenie. Wyniki wskazały, że dieta matki w około 40% składała się z mięsa mamutów i mastodontów, a pozostałą część stanowiły inne duże ssaki, takie jak żubry, konie czy łosie.

Odkrycie to podważa wcześniejsze hipotezy, które sugerowały, że pierwsi mieszkańcy Ameryki żywili się głównie mniejszymi zwierzętami i roślinami. Zamiast tego, ludzie Clovis okazali się wysoce wyspecjalizowanymi myśliwymi megafauny. Co więcej, badacze zauważyli, że proporcje izotopów w ich kościach były zbliżone do tych, które stwierdzono w kościach homoteriana szablozębnego – drapieżnika polującego niemal wyłącznie na duże zwierzęta. To porównanie sugeruje, że sposób odżywiania kultury Clovis przypominał strategie polowania typowe dla tego wymarłego gatunku.

Kultura Clovis jest znana przede wszystkim z charakterystycznych, starannie retuszowanych grotów liściowatych, które były używane do polowań. Te zaawansowane technologicznie narzędzia, wykonane z kamienia, ułatwiały skuteczne atakowanie dużej zwierzyny. Zdaniem naukowców, polowania na mamuty i inne megafaunowe zwierzęta mogły mieć istotny wpływ na ich wyginięcie. Intensywne eksploatowanie tych zasobów przez ludzi Clovis mogło dodatkowo pogłębić trudności adaptacyjne tych zwierząt w szybko zmieniającym się środowisku.

Wyniki badań archeologicznych i paleochemicznych mają również znaczenie w kontekście zmian ekosystemowych, które zaszły pod koniec epoki lodowcowej. Wyginięcie mamutów i innych megafaunowych gatunków wpłynęło na zmiany w strukturach ekologicznych oraz kulturach ludzkich, które musiały przystosować się do nowych warunków życia.

Odkrycie naukowców nie tylko wzbogaca naszą wiedzę o prehistorii Ameryki Północnej, ale także inspiruje do dalszych badań nad relacjami między człowiekiem a środowiskiem w czasach prehistorycznych. Współczesne techniki badawcze, takie jak analiza izotopowa czy wykorzystanie DNA środowiskowego, otwierają nowe możliwości w odkrywaniu tajemnic przeszłości. Przyjrzenie się zwyczajom żywieniowym dawnych kultur pozwala lepiej zrozumieć, jak ludzkość wpływała na planetę już tysiące lat temu.