Krak des Chevaliers zabezpieczony

Kategorie: 

Fotografia. Public domain

W ostatni czwartek syryjskie siły rządowe odbiły z rąk terrorystycznych ugrupowań rebelianckich Krak des Chevaliers. Zamek będący na liscie dziedzictwa UNESCO został zdobyty po wielogodzinnej bitwie w której zginęło 93  z 300 terrorystów broniących się w zamku.

 

 

 

Krak des Chevaliers został zajęty przez terrorystów  w 2012 roku i służył im jako baza wypadowa. Jego strategiczne położenie pozwalało im na kontrolowanie drogi do Libanu z którego terytorium pozyskiwali zaopatrzenie i posiłki. Niestety ten wspaniały zabytek, będący przykładem gotyckiej architektury obronnej został ciężko uszkodzony w czasie walk.

 

Pierwsze wzmianki o zamku pochodzą ze źródeł arabskich z około roku 1030 nazywając zamek  Hisn-al.-Akrad co znaczy twierdza Kurdów. Pierwszy zamek wybudowano na wzgórzu o wysokości 650m na zlecenie emira Aleppo. Zamek bronił strategicznej, jedynej drogi z Antiochii do Bejrutu i Morza Śródziemnego.

 

W roku 1099 maszerujące na Jerozolimę wojska I krucjaty zaatakowane zostały przez garnizon zamku. Następnego dnia oddział pod dowództwem Rajmunda IV hrabiego Tuluzy podszedł pod zamek,  który został opuszczony przez załogę. Krzyżowcy na krótko zatrzymali się w zamku by następnie go porzucić udając się w dalsza drogę do Jerozolimy.

 

W roku 1110 Tankred z Hauteville  Książe  Galilei, jeden z przywódców I krucjaty zajmuje zamek. Rozbudowa zamku rozpoczyna się w roku 1142 kiedy to Rajmund II hrabia Trypolisu  przekazuje zamek zakonowi joannitów. Zakon joannitów początkowo zajmujący się tylko opieką nad chorymi pielgrzymami, szybko został zmilitaryzowany. Dzięki szczodrym nadaniom ziemskim dysponuje ogromnymi srodkami finansowymi. Srodki te umożliwiły joannitom  rozbudowę istniejących i budowę nowych fortec chroniących granice państwa krzyżowców.

 

Przebudowa starej kurdyjskiej fortecy trwa od 1142 do 1170 roku. Źródła arabskie wspominają, że w roku 1170 trzęsienie ziemi uszkadza zamek i kaplicę,  która zostaje zastąpiona przez obecną kaplicę. Kolejne trzęsienie ziemi uszkadza zamek w 1202 roku, po tym zdarzeniu zamek zostaje przebudowany do formy którą można podziwiać do dzis.

 

Zamek zaprojektowany został w ten sposób by był on nie do zdobycia. Grubosć murów wynosiła 6m a w niektórych miejscach do 30m. Mury wbudowane są półokrągłe baszty, taki kształt minimalizował efekt uderzenia pocisków wystrzelonych z machin oblężniczych wrogiej armii. Także mury twierdzy wybudowane były pod kątem aby utrudnić w ten sposób wrogowi użycie drabin lub wież oblężniczych, taki kształt murów czynił też twierdzę odporniejszą na trzęsienia ziemi.

 

W twierdzy miesciły się potężne magazyny w których zawsze trzymano prowiant i uzbrojenie wystarczające na pięć lat oblężenia. W twierdzy znajdowała się stajnia na 1000 koni, studnia zabezpieczająca zapotrzebowanie załogi na wodę oraz cysterna w której gromadzono deszczówkę. Pierwsza połowa XIII wieku uważana jest za złoty okres twierdzy w której stacjonował garnizon składający się z 2000 żołnierzy  i 60 braci rycerzy.

 

Po druzgoczącej porażce krzyżowców w bitwie pod Hittin w 1187 roku. Potężna armia Sułtana Egiptu i Syrii Saladyna zajęła Jerozolimę i większość Palestyny. Następnego roku 1188 Saladyn pomaszerował na Krak des Chevaliers jednak po przybyciu na miejsce stwierdził, że forteca jest dobrze broniona i  nie podjął próby jej zdobycia. Chcąc sobie powetować niepowodzenie ruszył na sąsiednią twierdzę Magret znajdującą się także w rękach joannitów lecz i tam został odparty.

 

Od tego czasu obie strony prowadziły wojnę podjazdową, dokonując pustoszących rabunkowych rajdów na terytorium wroga. Krak des Chevaliers stał się bazą wypadową krzyżowców którzy zmuszali do płacenia okupu mista pozostające pod kontrolą muzułmanów. W 1203 r garnizon wziął udział w wypadzie na Motferrand i Hame, w 1207 i 1208 roku na Homs a w 1230 i 1233 roku ponownie na Hame po tym jak lokalny emir odmówił zapłacenia trybutu.

 

Sytuacja się odwraca kiedy w 1260 roku sułtanem w Egipcie zostaje Bajbars. W 1270 roku Bajbars wyruszył na Krak des Chevaliers ale wiesci o VIII krucjacie lądującej w Egipcie zmusiły go do zawrócenia swej armii. Następnego roku umiera na malarię  król Francji Ludwik IX  dowodzący wojskami VIII krucjaty. Wkrótce po tym zdziesiątkowana przez malarię armia krzyżowa, osaczona w delcie Nilu poddaje się a Bajbars powraca pod mury Kerak des Chevaliers. Po 36 dniach obrony malutki garnizon złożony tylko z 200 żołnierzy, nie mogący liczyć na odsiecz poddaje się Bajbarsowi który darował im życie.

Kiedy w 1291 roku krzyżowcy zostają ostatecznie wyparci z Palestyny forteca traci swe strategiczne znaczenie i zostaje opuszczona przez arabski garnizon. Do opuszczonej twierdzy wprowadza się  lokalna ludności przekształcając ją  na kilka stuleci w swój dom.

 

W 1933 roku z inicjatywy władz francuskich około 500 mieszkańców zostało wysiedlonych i rozpoczęły się prace renowacyjne, po zakończeniu których forteca stała się jedną z największych atrakcji turystycznych Syrii.

Ocena: 

3
Średnio: 3 (1 vote)

Skomentuj