Krypta wielkich mistrzów odnaleziona w Kwidzynie

Kategorie: 

Zdjęcie, public domain

W maju 2007 r archeolodzy przeprowadzili prace  badawcze w  krypcie katedry  kwidzyńskiej. W wyniku badań ustalono, że odnalezione szczątki trzech mężczyzn. Z niemal całkowitą pewnością należą do wielkich mistrzów Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie.

Odnaleziona krypta znajduje się pod prezbiterium, a więc w miejscu zarezerwowanym dla biskupów pomezańskich, Sw Doroty oraz wielkich mistrzów zakonu. Wyniki interdyscyplinarnych badań potwierdziły, że odnalezione szkielety to  wielcy mistrzowie zakonu  Werner von Orslen, Ludolf Konig von Wattzau i Heinrich von Plauen.

W zlokalizowaniu grobów pomogły XVI wieczne freski namalowane na ścianach katedry. Jak się miało później okazać na osi fresków ulokowane były groby mistrzów zakonu. Wyniki badań pokrywają się z przekazami pisemnymi z epoki, zdradzając nam charakterystyczne cechy anatomiczne, zwyrodnienia i choroby na które cierpieli mistrzowie w trakcie życia. Z kronik wiemy, że mistrz Ludolf Konig von Wattzau miał poważne problemy zdrowotne. Wyniki DNA potwierdziły przekazy pisane i stwierdziły, że Ludolf Konig von Wattzau miał predyspozycje do chorób prionowych, takich jak choroba Creutzfeldta-Jakoba i niektórych form Parkinsona i Alzhaimera. Na podstawie badań biochemicznych kosci ustalono jakość i rodzaj diety. Wyniki badań dwóch szkieletów, były porównywalne do wyników uzyskanych w trakcie badań szczątków Gdańszczan z tego samego okresu. Inny był natomiast szkielet Heinricha von Plauena, przeprowadzone badania wykazały, że jego dieta w ostatniej dekadzie życia składała się wyłącznie z produktów pochodzenia mlecznego, co może wskazywać na więzienną  dietę (mistrz był więziony za zdradę)

 

Badania dendrochronologiczne określiły daty pochówków wielkich mistrzów. Na przykład drewno sosnowe z którego wykonano trumnę Wernera von Orslena pochodziło z drzewa sciętego w 1325 roku (mistrz został zamordowany przez Jana von Endorf w 1330 r) Posród szczątków odnaleziono klamry i spinki oraz fragmenty skórzanego obuwia. Mistrzowie zostali złożeni do grobu ubrani w drogie jedwabne szaty o bogatej ornamentyce. Wyodrębniono aż 30 rodzajów jedwabiu, niektóre malowane złotem. Udało się także odtworzyć kolorystykę jedwabiu ( czerwień i błękit) a więc kolory zarezerwowane dla władców.

Warto przybliżyć krótko sylwetki mistrzów.

 

Werner von Orslen  ur około 1280 roku zm 18 listopada 1330 roku. Wielkim mistrzem był od  1324 r do 1330 r. W trakcie swej kariery zajmował wysokie stanowiska komtura Ragnety i Malborka. Jako wielki mistrz dał się poznać jako reformator. Zaostrzył dyscyplinę w zakonie i dbał o podwyższenie umiejętności wojskowych braci a także ich życia religijnego. Zginął zamordowany przez obłąkanego brata Jana von Endorf.

 

Ludolf Konig von Wattzau  ur około 1280/ 1290 roku w kronikach zakonu pojawia się od razu jako wielki podskarbi a więc jeden z najwyższych urzędników zakonu. Pełni także funkcję wielkiego komtura i komtura Malborka. Jako komtur Malborku prowadzi dynamicznie akcję kolonizacyjną w swoim obwodzie, sprowadzając kolonistów z Niemiec. W 1342 r zostaje wybrany na mistrza zakonu. Prowadzi liczne najazdy na Litwę. Wielka, nie udana wyprawa na Litwę w której brał udział król Węgier Karol Robert i król Czech Jan Luksemburski z synem, późniejszym cesarzem Karolem IV. Sprowokowała litewski najazd odwetowy na Prusy czyniąc tam ogromne spustoszenia. Według ówczesnych kronikarzy to miało być przyczyną choroby psychicznej i depresji  wielkiego mistrza. Sam rezygnuje z funkcji wielkiego mistrza i odsuwa się w cień do Pokrzywna. Gdzie do końca swych dni piastuje urząd  komtura, umiera około 1348 r.

Heinrich von Plauen  ur w 1370 r  zm w 1429 r. Pochodził ze znanego rodu rycerskiego z Turyngii. Przybył do Prus w 1390 roku jako gosć zakonu by później stac się jego członkiem. Początkowo nie pełni żadnych funkcji.  W 1402 roku zostaje mianowany komturem Nieszawy a w 1407 komturem Swiecia. W 1409 roku na krótko dostaje się do polskiej niewoli, pojmany przez załogę Bydgoszczy dokonującej rajdu w głąb terytorium wroga. Odziały krzyżackie przybyłe pod Bydgoszcz zdobyły miasto i uwolniły go. Von  Plauen nie bierze udziału w bitwie pod Grunwaldem. Na wiesć o klęsce wraz ze swym hufcem udaje się do Malborka, gdzie organizuje obronę stolicy zakonu, co ratuje nie tylko stolicę ale i byt państwa zakonnego nad Bałtykiem. Kapituła zakonna w uznaniu obrony Malborka obiera go na mistrza zakonu w 1410 r. Pomimo, że nie był on najwyższym z ocalałych z rzezi grunwaldzkiej urzędników zakonnych. Dał się poznać jako zręczny dyplomata zawierając z Polską pokój zwany toruńskim na bardzo korzystnych dla zakonu warunkach. Mimo osłabienia państwa  prowadzi  przygotowania do kolejnej wojny z Polską. Co w połączeniu z okrutnym i porywczym charakterem prowadzi do konfliktu z frakcją opowiadającą się za negocjacjami z Polską. W wyniku przewrotu z 1413 r  pod wodzą wielkiego marszałka  i komtura Królewca Michaela Kuchmeistra zostaje obalony i uwięziony. Z więzienia uwolniony zostaje po śmierci Kuchmeistra w 1422 r  Zostaje prokuratorem w Lochstadt w Sambii gdzie umiera w roku 1429.    

 

Ocena: 

5
Średnio: 5 (1 vote)

Komentarze

Portret użytkownika benpo

Opis życia tych komturów

Opis życia tych komturów zbrodniczego zakonu pokazuje wyrażnie że nie byli chrześcijanami ale katolickim narzędziem okrucieństwa i zbrodni.

0
0

Skomentuj