Niezwykłe odkrycie w Herkulanum: mózg Rzymianina zamieniony w szkło przez erupcję Wezuwiusza

W 79 roku n.e. potężna erupcja Wezuwiusza zniszczyła miasta Pompeje i Herkulanum, grzebiąc ich mieszkańców pod warstwami popiołu wulkanicznego. Jednym z najbardziej fascynujących odkryć związanych z tą katastrofą jest odnalezienie w Herkulanum szczątków młodego mężczyzny, którego mózg uległ niespotykanemu procesowi przemiany w szklistą materię.

Włoscy i niemieccy archeolodzy, badając ruiny Kolegium Augustianów w Herkulanum, natrafili na ciało młodego strażnika świątynnego, który zginął podczas erupcji. Wewnątrz jego czaszki odkryto błyszczące, ciemnofioletowe i czarne fragmenty, które po analizie okazały się być zeszkloną tkanką mózgową.

Profesor Guido Giordano z Trzeciego Uniwersytetu Rzymskiego wyjaśnił, że taka przemiana była możliwa dzięki specyficznym warunkom podczas erupcji. Pierwsze emisje Wezuwiusza dotarły do Herkulanum w postaci bardzo rozrzedzonych, ale ekstremalnie gorących chmur popiołu. Kontakt z taką chmurą mógł natychmiast zabić człowieka, nie powodując jednak całkowitego odparowania mózgu. Szybkie schłodzenie ciała po krótkotrwałym narażeniu na wysoką temperaturę mogło doprowadzić do zeszklenia tkanki mózgowej.

Image

Analizy wykazały, że mózg Rzymianina został podgrzany do około 510 stopni Celsjusza, a następnie gwałtownie schłodzony. Takie warunki mogły wystąpić, gdy ofiara znalazła się w cienkiej, gorącej chmurze popiołu na wczesnym etapie erupcji. Późniejsze, chłodniejsze emisje popiołu mogły szybko przykryć ciało, chroniąc je przed dalszym zniszczeniem i umożliwiając zachowanie zeszklonej tkanki do naszych czasów.

To niezwykłe odkrycie nie tylko dostarcza informacji o tragicznych losach mieszkańców Herkulanum, ale także pozwala naukowcom lepiej zrozumieć procesy zachodzące podczas erupcji wulkanicznych i ich wpływ na ludzkie ciało.