Pierwszy grobowiec faraona ujawniony w Egipcie od 100 lat

Najnowsze odkrycie w Egipcie wzbudza ogromne emocje w środowisku archeologicznym. Po raz pierwszy od 1922 roku, kiedy to świat zachwycił się odkryciem grobowca Tutanchamona, archeolodzy z Egiptu i Wielkiej Brytanii natrafili na zaginiony grobowiec faraona Totmesa II. 

Znaleziony został on niedaleko słynnej Doliny Królów – około 2,4 km na jej zachód, co czyni to odkrycie jeszcze bardziej fascynującym. Wejście do grobowca zostało odnalezione już w grudniu 2022 roku, jednak początkowo badacze przypuszczali, że może to być miejsce pochówku jednej z królewskich żon, zważywszy na bliskie sąsiedztwo grobowców Totmesa III oraz znanej królowej Hatshepsut. 

Dopiero dalsze prace wykopaliskowe i szczegółowe analizy inskrypcji hieroglificznych umieszczonych na fragmentach alabastrowych naczyń pozwoliły jednoznacznie stwierdzić, że to właśnie Totmes II spoczywa w tym miejscu.

Totmes II, faraon XVIII dynastii, panował w starożytnym Egipcie w pierwszej połowie XV wieku p.n.e. Jego krótka, ale burzliwa władza jest nadal owiana tajemnicą, a niewiele informacji przetrwało do dzisiejszych czasów. Znane jest przede wszystkim to, że Totmes II poślubił swoją przyrodnią siostrę, Hatshepsut – kobietę, która nie tylko odegrała kluczową rolę podczas jego pochówku, ale później sama objęła władzę, stając się jedną z nielicznych kobiet-rządzących w historii Egiptu. 

Odkrycie grobowca Totmesa II stanowi nie tylko przełom w badaniach nad XVIII dynastią, ale także otwiera nowe perspektywy dla zrozumienia rytuałów pogrzebowych i tradycji starożytnego państwa egipskiego.

W krypcie grobowca archeolodzy odnaleźli liczne fragmenty naczyń wykonanych z alabastru, na których widoczne były hieroglificzne inskrypcje. Według Mohammeda Khalida, sekretarza generalnego Egipskiej Najwyższej Rady Starożytności, odnalezione artefakty są pierwszymi znanymi atrybutami grobowymi Totmesa II. 

Badacze planują przeprowadzić szczegółowe analizy tych przedmiotów, które mają dostarczyć cennych danych o sposobach pochówku i obrzędach związanych z królewską tradycją starożytnego Egiptu. Naukowcy podkreślają, że odkrycie to ma ogromne znaczenie nie tylko dla egiptologii, ale również dla historii światowej, bowiem otwiera nowy rozdział w badaniach nad jednym z najważniejszych państw starożytności.

Interesującym aspektem odkrycia jest fakt, że większość pierwotnej zawartości grobowca została przeniesiona w czasach starożytnych. Archeolodzy przypuszczają, że mogło to być spowodowane katastrofalną powodzią, która zalała grobowiec tuż po pochówku Totmesa II. 

Obecność dodatkowego korytarza w krypcie, prowadzącego do komory grobowej na wysokości około 1,5 metra, sugeruje, że budowla została zmodyfikowana w celu ułatwienia transportu sarkofagu oraz cennych przedmiotów w obliczu powodzi. Do dziś nie wiadomo, gdzie dokładnie przeniesiono najważniejsze elementy wyposażenia grobowca – pozostaje to jedną z zagadek, które badacze zamierzają rozwikłać podczas dalszych wykopalisk.

Odkrycie grobowca Totmesa II nabiera szczególnego wymiaru także dlatego, że mumię tego faraona odnaleziono już pod koniec XIX wieku w Deir el-Bahri. Obecnie znajduje się ona w Narodowym Muzeum Cywilizacji Egipskiej w Kairze. Jednakże miejsce pochówku Totmesa II, które przez wieki pozostawało tajemnicą, teraz wreszcie ujawnia swoje sekrety. Odkryte artefakty, mimo że nie są tak bogate jak te z grobowca Tutanchamona, dostarczają unikalnego spojrzenia na kulturę, rytuały i wierzenia starożytnego Egiptu.

Badacze podkreślają, że odkrycie to może przyczynić się do uzupełnienia luk w naszej wiedzy o panowaniu Totmesa II oraz o okresie, w którym żył. Choć grobowiec został częściowo opróżniony jeszcze w starożytności, zachowane fragmenty dekoracji, inskrypcji i przedmiotów kulturowych stanowią niezwykle cenne źródło informacji o tradycjach pogrzebowych oraz o relacjach między członkami królewskiej rodziny. Naukowcy są pełni nadziei, że dalsze badania ujawnią więcej szczegółów dotyczących tego, jak wyglądały rytuały pochówku faraonów oraz jakie znaczenie miały wczesne modyfikacje architektoniczne tego typu grobowców.