Sensacyjne odkrycie archeologiczne: Nieznana populacja ludzka zamieszkiwała "Zieloną Saharę" 7000 lat temu

Międzynarodowy zespół naukowców dokonał przełomowego odkrycia, które może zrewolucjonizować naszą wiedzę o prehistorii ludzkości w Afryce Północnej. Badacze z Wielkiej Brytanii, Włoch i Niemiec znaleźli dowody na istnienie nieznanej dotąd populacji ludzkiej, która zamieszkiwała tereny dzisiejszej Sahary około 7000 lat temu. Wyniki tych fascynujących badań zostały opublikowane w prestiżowym czasopiśmie naukowym Science.

Odkrycie było możliwe dzięki przełomowi w technikach analizy starożytnego DNA. Naukowcom po raz pierwszy w historii udało się wyekstrahować materiał genetyczny ze szczątków dwóch kobiet odnalezionych w schronisku skalnym Takarkori, położonym w południowo-zachodniej Libii. To niezwykłe osiągnięcie, biorąc pod uwagę ekstremalne warunki pustynne, które zazwyczaj niszczą organiczne substancje. Szczątki zachowały się dzięki naturalnej mumifikacji w suchym klimacie.

"To pierwsze starożytne genomy, jakie kiedykolwiek znaleziono na Saharze" – podkreśla Peter Mitchell, archeolog z Uniwersytetu Oksfordzkiego, zaangażowany w badania. Znaczenie tego odkrycia trudno przecenić, ponieważ otwiera ono nowe możliwości poznania prehistorii regionu, który przez tysiąclecia pozostawał białą plamą na mapie genetycznej ludzkości.

Analiza DNA przyniosła zaskakujące rezultaty, obalając wcześniejsze hipotezy o mieszaniu się ludności śródziemnomorskiej i afrykańskiej w tym regionie. Badacze odkryli, że genom kobiet z Takarkori zawiera niemal dziesięciokrotnie mniej domieszek neandertalskich niż u współczesnych osób niebędących Afrykanami. To sugeruje, że populacja ta miała głównie afrykańskie korzenie i była względnie izolowana od grup ludzkich z terenów północnych.

Jeszcze ciekawsze okazały się badania mitochondrialnego DNA, które wskazują na pochodzenie od starożytnej populacji, która częściowo dała początek pierwszym osadnikom w Europie. Ten zaskakujący związek rzuca nowe światło na migracje ludności w prehistorii i skomplikowane powiązania między populacjami z różnych kontynentów.

Co fascynujące, w czasie gdy żyła ta nieznana dotąd populacja, Sahara wyglądała zupełnie inaczej niż dziś. Zamiast jałowej pustyni, rozciągała się tam bujna sawanna z licznymi jeziorami i bogatą fauną. Ten okres, nazywany przez naukowców "Zieloną Saharą", stwarzał dogodne warunki do rozwoju rolnictwa i hodowli zwierząt.

Wykopaliska w Takarkori dostarczyły dowodów na istnienie najstarszej w Afryce hodowli bydła mlecznego oraz udomowienia zbóż. Te zaawansowane praktyki rolnicze sugerują, że społeczność ta była dobrze rozwinięta i dostosowana do lokalnego środowiska. Interesujący jest fakt, że choć ceramika znaleziona w tym miejscu przypomina wyroby z Afryki Północnej, badania genetyczne nie potwierdziły napływu nowych ludów posiadających zaawansowane technologie. Może to oznaczać, że wiedza techniczna rozprzestrzeniała się szybciej niż same grupy ludzkie.

Odkrycie to stawia przed naukowcami wiele nowych pytań. Kim dokładnie byli ci ludzie? Jak daleko sięgał ich zasięg terytorialny? Co stało się z nimi, gdy klimat zaczął się zmieniać i "Zielona Sahara" ustępowała miejsca pustyni? Czy ich geny przetrwały we współczesnych populacjach regionu?

Odpowiedzi na te pytania mogą przynieść dalsze badania, które z pewnością będą kontynuowane. To odkrycie pokazuje, jak wiele tajemnic kryje jeszcze historia ludzkości i jak nowe technologie, takie jak analiza starożytnego DNA, mogą pomóc w ich rozwiązaniu.

Warto zauważyć, że Sahara, obecnie największa gorąca pustynia na Ziemi, przeszła przez kilka cykli tzw. "zielonego" i "suchego" okresu. Około 7000 lat temu region ten był znacznie bardziej przyjazny dla ludzi i zwierząt niż obecnie. Dowody archeologiczne sugerują, że istniały tam liczne osady ludzkie, a ściany jaskiń i schronisk skalnych zdobią malowidła przedstawiające sceny polowań, hodowli zwierząt i życia codziennego.

Zmiany klimatyczne, które doprowadziły do powstania pustyni, zmusiły mieszkańców tych terenów do migracji, co mogło przyczynić się do rozwoju wielkich cywilizacji w dolinie Nilu. Nowo odkryta populacja z Takarkori mogła więc odegrać ważną rolę w kształtowaniu historii całego regionu.

Badania genetyczne i archeologiczne w Afryce Północnej nadal napotykają wiele wyzwań, w tym niestabilność polityczną w wielu krajach regionu oraz trudne warunki terenowe. Tym bardziej warto docenić wysiłki międzynarodowego zespołu naukowców, którym udało się dokonać tego przełomowego odkrycia.