Zaskakujace odkrycie w tureckim mieście – odnaleziono Bramę Piekieł strzeżoną przez Cerbera

W starożytnym mieście Hierapolis, położonym w dzisiejszym Pamukkale w Turcji, archeolodzy dokonali niezwykłego odkrycia, które rzuca nowe światło na starożytne wierzenia i praktyki religijne. Odnaleziono tam półtorametrową marmurową rzeźbę trójgłowego psa Cerbera, strażnika bram Hadesu w mitologii greckiej. To odkrycie przyczyniło się do nadania temu miejscu miana "bramy piekieł".

Cerber, znany również jako Kerberos, był w mitologii greckiej potwornym psem o trzech głowach, który strzegł wejścia do świata zmarłych, uniemożliwiając duszom powrót do świata żywych. Jego obecność w Hierapolis sugeruje, że miejsce to było uważane za jedno z wejść do podziemnego królestwa Hadesu.

Przy wejściu do jaskini, gdzie znaleziono rzeźbę, odkryto liczne szczątki zwierząt i ptaków. Badania wykazały, że przyczyną ich śmierci były opary dwutlenku węgla wydobywające się z głębi jaskini. To zjawisko zostało odnotowane już w starożytności przez Cycerona, który wspominał o nim w swoich notatkach z podróży do Hierapolis. Starożytni ludzie, nie znając przyczyn śmierci zwierząt, przypisywali je siłom nadprzyrodzonym, co prawdopodobnie przyczyniło się do nazwania tego miejsca "bramą piekła".

Hierapolis, założone w II wieku p.n.e. przez króla Pergamonu Eumenesa II, było znane ze swoich gorących źródeł termalnych, które przyciągały pielgrzymów z całego starożytnego świata. Miasto było również ważnym ośrodkiem religijnym, gdzie czczono między innymi boginię Kybele oraz boga podziemi Plutona (Hadesa). Odkrycie rzeźby Cerbera w tym kontekście potwierdza znaczenie Hierapolis jako miejsca o szczególnym znaczeniu religijnym i symbolicznym.

Plutonium, czyli "brama Plutona", było miejscem kultu poświęconym bogu podziemi. Kapłani składali tam ofiary ze zwierząt, które ginęły w wyniku działania toksycznych gazów. Starożytni wierzyli, że śmierć zwierząt była wynikiem działania boskich mocy, co wzmacniało wiarę w nadprzyrodzony charakter tego miejsca. W rzeczywistości, jak wykazały współczesne badania, śmierć zwierząt była spowodowana wysokim stężeniem dwutlenku węgla, który gromadził się w jaskini. Gaz ten, cięższy od powietrza, tworzył warstwę przy podłożu, co powodowało, że zwierzęta o niskim wzroście były narażone na jego działanie, podczas gdy wyżsi kapłani pozostawali bezpieczni.

Współczesne badania potwierdzają, że Plutonium nadal emituje toksyczne gazy. W trakcie prac archeologicznych odnotowano przypadki śmierci ptaków, które zbliżyły się do wejścia do jaskini. To pokazuje, że miejsce to zachowało swoje niebezpieczne właściwości, które były znane już w starożytności.

Odkrycie rzeźby Cerbera w Hierapolis jest istotne nie tylko ze względu na jego wartość artystyczną, ale także jako dowód na istnienie i funkcjonowanie starożytnych wierzeń oraz praktyk religijnych. Rzeźba ta symbolizuje strażnika przejścia między światem żywych a światem zmarłych, co podkreśla znaczenie Hierapolis jako miejsca o szczególnym znaczeniu religijnym.

Hierapolis, wraz z sąsiednim Pamukkale, zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1988 roku. Obecnie jest to popularne miejsce turystyczne, przyciągające zarówno miłośników historii, jak i osoby poszukujące relaksu w gorących źródłach. Jednakże, ze względu na nadal obecne toksyczne gazy w Plutonium, dostęp do tego miejsca jest ograniczony, aby zapewnić bezpieczeństwo zwiedzającym.

Odkrycia takie jak to w Hierapolis pozwalają nam lepiej zrozumieć, jak starożytni ludzie interpretowali i reagowali na naturalne zjawiska, których nie potrafili wyjaśnić. Przypisywanie nadprzyrodzonych cech miejscom takim jak Plutonium pokazuje, jak silnie wierzenia i religia wpływały na życie codzienne i postrzeganie świata przez naszych przodków.