Wielu z czytelników, prawdopodobnie słyszało kiedyś o podłużnych zdeformowanych czaszkach znajdowanych w grobowcach w Meksyku czy Peru. Znaleziska takie od czasu do czasu pojawiają się na czołówkach światowych mediów. Ze zrozumiałych względów rozpala to wyobraźnię zwolenników spiskowych teorii i kontaktów z obcymi cywilizacjami.

 

Na pewno dużym zaskoczeniem dla wielu osób będzie fakt, że takie nietypowe czaszki znajdowane są nie tylko po drugiej stronie Atlantyku, ale również w Europie. Dobrym przykładem jest region Alzacji we wschodniej Francji. Coś takiego odnaleźli w mieście Obernai, archeolodzy prowadzący zabezpieczające prace archeologiczne, poprzedzające budowę  dużego obiektu przemysłowego.

 

W sumie natrafili oni na 38 pochówków datujących się od epoki kamienia aż do wczesnego średniowiecza. Naukowcy stwierdzili, że 18 z tych pochówków pochodzi z późnego okresu rzymskiego lub wczesnego średniowiecza. Właśnie w jednym z tych grobów, zlokalizowano zdeformowaną kobiecą czaszkę.

^{Foto: Internet}

Z ustaleń specjalistów wynika, że proces deformacji czaszki rozpoczynano już w dzieciństwie kiedy kości są jeszcze miękkie i podatne na formowanie, a organizm szybko rośnie. W celu deformacji używano bandaży i niewielkich deseczek, które ciasno przymocowane do głowy wymuszały rozrost tkanki kostnej do góry. Deformacje czaszki  były przywilejem zarezerwowanym dla arystokracji plemiennej. 

 

Wiadomo, że zwyczaj ten w Europie praktykowali Hunowie i zaadaptowało go potem wiele ludów germańskich. Znaleziska takie trafiają się w grobach o bogatym wyposażeniu znajdowanych na terenie Francji, Niemiec i Europy Wschodniej.

 

Pośród wyposażenia grobowego wspomnianej powyżej arystokratki znajdowały się też złote kolczyki, złota klamra, grzebień wykonany z rogu jelenia, a także lusterko wykonane z brązu, najpewniej pochodzące z Kaukazu. Philippe Lefranc, który kierował pracami przypuszcza, że groby te należą do najemnych wojowników i ich rodzin, sprowadzonych nad Ren ze wschodu przez Rzymian.