Wielki Mur Gorgagański- zapomniana fortyfikacja z czasów antycznych

Kategorie: 

public domain

Gatunek ludzki jest gatunkiem bardzo terytorialnym i od zarania dziejów różne grupy, społeczności starały się chronić swe terytorium przed infiltracją niechcianych intruzów. W tym względzie nic się nie zmieniło do dziś, co dobitnie pokazało lato 2015 kiedy to w kilku państwach europejskich wzniesiono bariery mające za zadanie powstrzymanie islamskich osadników prących na północ.

 

Bardzo szybko ludzie zorientowali się, że skuteczną metodą (pod warunkiem, że ma się do dyspozycji wystarczającą ilość ludzi do obsadzenia fortyfikacji) jest budowa murów odgradzających "nas" od intruzów. Najbardziej znanymi zachowanymi do naszych czasów murami z czasów starożytnych są Wielki Mur Chiński czy choćby dobrze znane w Europie mury z północnej Anglii czyli Mur Hadriana i Mur Antonina.

Istnieje jednak mur nie tylko starszy ale i dłuższy niż mury Hadriana i Antonina razem wzięte. Wielki Mur Gorgański jest co prawda krótszy od Wielkiego Muru Chińskiego ale jest o 1000 lat starszy niż zachowane do naszych czasów fragmenty tego muru z XIV wieku wybudowane w czasach dynastii Ming. Mur Gorgański jak i Mur Chiński sięgają swymi początkami III wieku p.n.e. Choć naukowcy przyznają, że irański mur został od początku wybudowany solidniej niż jego chronologiczny odpowiednik w Chinach.

 

Mur Gorgańskai wybudowali Partowie,  pomiędzy  247 r.p.n.e. a 224 r .n.e. w celu powstrzymania stepowych koczowników z Azji Środkowej. Wskrzeszone  imperium perskie Sasanidów odbudowało Mur Gorgański w celu obrony przed Białymi Hunami w okresie od III do VII w.n.e.

Resztki tej niegdyś monumentalnej budowli rozciągają się od wschodnich wybrzeży Morza Kaspijskiego omijając od północy miasto Gonbade Kavous biegnąc dalej na północny wschód by zniknąć w masywie górskim Pishkamar. Fortyfikacja zwana czasami "Czerwonym Wężem"  z powodu zastosowanej w budowie czerwonej cegły, ma długość 196km, szerokość muru wacha się na różnych odcinkach pomiędzy 6 m a 10 m. Fortyfikacja ta blokowała jadną z naturalnych geograficznych bram do do Persji, które to raz po raz próbowały forsować różne plemiona koczownicze kłębiące się  na stepie.

 

Mur wzmocniony był trzydziestoma bastionami rozmieszczonymi obok siebie w odległości pomiędzy 10 a 50 km. Na przedpolu muru znajdował się głęboki rów, rodzaj suchej fosy. Badania archeologiczne sugerują, że materiał wybrany z fosy w czasie jej budowy posłużył do wyrobu cegieł suszonych w początkowym okresie wznoszenia muru  na słońcu a w pózniejszym okresie wypalanych w piecach.

 

Wielki Mur Gorgański był niewątpliwie zaawansowaną jak na swoje czasy budowlą obronną. Według obliczeń naukowców do skutecznego funkcjonowania i odpierania wrogich prób przebicia się na drugą stronę. Musiał być obsadzony tak jak Mur Hadriana przez minimum 30.000 żołnierzy.

 

Pokazuje to jak dobrze byli zorganizowani Sasanidzi w czasach kiedy cesarstwo zachodniorzymskie chwiało się w posadach i chyliło ku upadkowi, a jego sąsiad Bizancjum zmagał się z własnymi problemami, znajdując się pod ogromną presją polityki wewnętrznej i militarnymi wyzwaniami stawianymi przez agresywnych sąsiadów.

Odbudowanie fortyfikacji i ich obsadzenie adekwatną liczbą żołnierzy, Sasanidzi zawdzięczali wysokiej kulturze administracyjnej a także potężnym zasobom ludzkim zaprzęgniętym w machinę militarną. Wszystko to przeczy eurocentrycznej wizji historii do, której jesteśmy przyzwyczajeni na zachodzie.

Ocena: 

5
Średnio: 5 (1 vote)

Skomentuj